Margrét Rós

Indland part 3: Vatnaborgin og bláa borgin

Við komum ti Udaipur - vatnaborgarinnar-  þann 21. febrúar og nutum lífsins þar í þrjá daga. Núna erum við stödd í Jodhpur - bláu borginni. 

 Það má segja að Udaipur  sé svolítið annað Indland en við vorum búin að kynnast fram að þessu. Þar er miklu minni mengun, minni asi, minni umferð, minni hiti, minna fólk. Nokkuð næs eftir geðveikina í Mumbai og Aurangabad. Don't get me wrong, umferðin hérna er samt svakaleg stundum og vegna þess að það eru engar gangstéttir þarf maður að vera mjög varkár í gamla bænum þar sem að mis hressir bílstjórar flauta STANSLAUST á mann... jafnvel þó svo að maður sé augljóslega ekki á leið yfir götuna eða fyrir þá.
 

Hér eru líka kýr úti um all - algjörlega óhræddar við vespur, bíla eða fólk. Þær eru þokkalega með það á hreinu að þær eru heilagar. Þetta gerir það að verkum að það er slatti af kúamykju hérna og slatti af flugum sem elska kúamykju. En einhverra hluta vegna er þetta bara krúttlegt og blandast við lyktina af tandoori, reykelsi og kryddum og úr verður einkennislykt Udaipur. En þó svo að það megi ekki drepa kýr og að keyra á þær boði mikla ógæfu þá er fólk heldur ekkert voðalega gott við þessar elskur. Því komumst við að þegar við heimsóttum dýra athvarf í grennd við borgina.

Þessi borg er ótrúlega falleg. Lang flestar byggingarnar eru í svokölluðum nýlendustíl (eða það segja guidebækurnar) og eru svona smækkuð útgáfa af soldána höll. Borgin er kölluð The Lake City og það ekki fyrir ekki neitt. Það eru vötn í allar áttir. Einhver ríkur kóngur sökkti heilu þorpi fyrir nokkrum öldum til þess að fá stöðuvatn í borgina sína. Stíflan virðist enn halda.

James Bond myndin Octopussy var tekin upp hérna og mér finnst það ekki skrítið - umhverfið hérna er svo nákvæmlega eins og ég hafði séð nýlenduna Indland fyrir mér. Ekki eins og sé nútíma Indland fyrir mér eða gamladaga yoga Indland en algjörlega eins og ég sá steriotýpu Indland fyrir mér.

Í Udaipur tókum við því rólega og kynntumst aðeins borginni. Við lærðum líka að elda indverskan mat og fórum og klöppuðum lömuðum eða fótalausum hundum í nokkra klukkutíma. Heimsóknin í dýraathvarfið var algjörlega ógleymanleg en starfsfólkið þar sagði okkur að kýrnar gerðu ekki greinarmun á mati og plasti og væru þessvegna fullar af plasti. Flestar kýrnar sem enda í athvarfinu eru nefninlega götukýr og lifa af ruslinu sem þær finna alveg eins og hundarnir sem við hittum þarna.

Ástæðan fyrir því að hundarnir sem við sýndum smá ást voru lamaðir eða fótalausir var sú að það hafði verið keyrt á þá. Og eftir að hafa setið í tuk-tuk hér í Indlandi kemur mér þetta ekki á óvart - þeir keyra eins og brjálæðingar! Ástæðan fyrir því að athvarfið hvetur ferðalanga til að koma er sú að dýrin þarfnast athygli. Dýr sem eru að jafna sig eftir erfiða aðgerð eða slys þurfa smá TLC og það var nákvæmlega það sem að við gerðum. Við klöppuðum þeim og lékum við þá, klóruðum þeim og töluðum svolítið við þá. Þetta var algjörlega ógleymanlegt!

-------------------
En núna erum við í Jodphur þar sem við höfum eytt síðustu tveimur dögum. Þessi borg er eitt stórt völundarhús. Annaðhvert hús er blátt (blái liturinn er til þess að kæla og halda skordýrum frá) og engin gata er bein. Þetta skapar svo sannarlega sinn sjarma og virkið sem gnæfir yfir borgina gerir þetta ekki verra. 

Ég veit ekki hversu oft ég er búin að velta því fyrir mér hvað fólk var og er klikkað. Öll þessi musteri sem við erum búin að heimsækja - hand höggvin með þúsundbilljón súlum og skraut dóti. Ég skil bara ekki alveg hvernig fólk nennti þessu. Ég er auðvitað mjög fengin að þetta fólk gerði það sem það gerði - ég get nokkrum öldum seinna verið mjög menningalegur túristi og notið herlegheitanna. 

Þetta virki hérna í Jodhphur er engin undantekning, það er RISA stórt! En auðvitað þjónar virki svolítið meiri beinum tilgangi en hof það sem að það var byggt til þess að vernda borgina en ekki bara þóknast einhverjum guði.

Þegar við komum inn í virkið í morgun þá fengum við okkur þennan líka súper fína audiotúr (við tókum sénsinn því bæði Lonely Planet og Rough Guide mældu sterklega með honum. Við komumst t.d. að því að kóngurinn sem er við (mjög takmörkuð) völd í dag tók við embætti 4 ára. Sem er auðvitað mjög eðlilegt og við hæfi. Við komumst líka að því að þegar konungur dó í "gamla daga" þurfti drottningin eða drottningarnar að ganga með líkbörunum í eldinn. Þær fóru bara í sitt fínasta púss og settust þarna og biðu eftir því að brenna. Huggulegt. Síðasta svona athöfnin fór fram um miðja 19. öld.

Næst á dagskrá er Jaisalmer þar sem við ætlum að fara í úlfalda safari og sofa undir stjörnubjörtum himninum. 

Skrifað á þakinu á Yogi's Guesthouse í Jodhpur þann 27. febrúar 2011

Indlandsferð, hluti 2: Aurangabad

Við komumst heilu og höldnu frá Mumbai til Aurangabad eftir ótrúlega auðvelda 11 tíma rútuferð. Aurangabad er frekar sorgleg borg. Það búa þar yfir ein milljón manns en samt leið manni alltaf eins og maður væri einhverju sveitaþorpi í niðurníslu. Ef ekki værir fyrir mengunina hefði ég giskað á að þetta væri svona 50 þúsund mann þorp, að minnsta kosti miðað við þær götur sem ég labbaði.

Göturnar hérna eru ómalbikaðar svo að viðvarandi rykmökkur er alltaf í loftinu. Fyrir utan rykið er allt í auto rickshaw svo að svartur bensín reykur liggur líka yfir borginni. En fólkið hérna (eins og í Mumbai) er yndislegt. Þau eru reyndar flest með hósta út af ástandinu á loftinu en þau er brosmild og skemmtileg engu að síður. Hótelið sem við gistum á var ekkert eðal pleis (drap 5 kakkalakka að mig minnir) en starfsfólkið var yndislegt og loftkælingin gerði okkur kleift að sofa vel.

Fyrsta daginn (s.s. daginn sem við komum) fórum við og skoðuðum Ellora hellana. Þeir eru úthöggnir í fjallið og alveg ótrúlega fallegir. Sérstaklega hellir númer 16 sem er ekki hellir heldur mörg hof með einum frekar látlausum inngangi (svona miðað við hvað var fyrir innan). Við komum þarna á laugardegi og það voru eiginlega engir aðrir vestrænir túristar, bara indverskir túristar í sínu fínasta pússi. Konurnar hérna eru svo ótrúlega flottar í sínum litríku saríum. Það er að segja hindúarnir - múslimakonurnar eru auðvitað alltaf í sínum svarta ljóta galla.

Um kvöldið - eftir að hafa borðað yndislega máltíð á veitinga stað sem að Rough Guide mældi með - sáum við stórt veislutjald þar sem hindí dans tónlistin dunaði. Við gengum inn og þá kom í ljós að þetta var brúðkaup. Sjálf athöfnin átti reyndar ekki að fara fram fyrr en næsta dag en ein kona og einn strákur tóku að sér að bjóða okkur. Vá mig hefði svo langað að fara en athöfnin byrjaði klukkan hálf tólf og við vorum á leið í Ajanta hellana daginn eftir.

Ajanta hellarnir voru æði. Þrátt fyrir töluvert magn af túristum og næstum óbærilegan hita náðum við svo sannarlega að njóta þessara eldgömlu hella sem fundust á 19. öld eftir að hafa horfið í frumskóg á 7. öld. Nokkuð magnað að vera týnd í 12 aldir.

Við fengum okkur svo göngutúr upp á útsýnispall á móti hellunum og sáum þá niður í gljúfur þar sem rétt sást móta fyrir smá polli. Í þessu gljúfri er s.s. nokkuð djúpt stöðuvatn nokkra mánuði á ári sem og foss. Merkilegt hvað árstíðirnar hérna eru gjör ólíkar.

--------

Núna erum við stödd á innanlandsflugvellinum í Mumbai að bíða eftir fluginu okkar til Udaipur - ég reikna með að sú borg eigi eftir að skor töluvert hærra en Aurangabad og eflaust líka Mumbai.

Skrifað á innanlandsflugvellinum í Mumbai - terminal 2A þann 21. febrúar 2011

Indlandsferð, hluti 1: Örstutt punktablogg um fyrstu dagana

Ég skrifaði þetta blogg á netkaffi í Aurangabad í fyrradag en náði ekki að pósta því sökum tímaskorts. Ég ætla bara að birta það óbreytt en leggja strax í það verkefni að skrifa betra og lengra blogg. ----------------

Ok þetta net café er að loka (afhverju nota ég alltaf orðið café?? nett ofmat um þetta lan-ver) svo að ég næ ekki að blogga almennilega. Einar er að misþyrma lyklaborðinu hjá sér svo að ég reikna með almennilegri bloggfærslu hjá honum. Hjá mér verða þetta bara nokkrir punktar í bili:

• Í fyrsta lagi þá er Indland ÆÐI. Ég skil ekkert í fólki sem kemur hingað og finnst allt glatað.. í alvöru. Eina sem hægt er að setja út á þetta land er mengunin. Mig langar í fyrsta skipti í svona japanagrímu til að passa upp á lungun mín.
• Maturinn er frábær... og þetta nan er að eyðileggja brúðkaups dietið!
• Fólkið... my oh my fólkið hérna er æðislegt. Börnin eru í alvöru of sæt og allir brosa og eru svo almennilegir. Við höfum enn ekki lent í dónalegum né leiðinlegum Indverja.
• Ég held því fram að fólkið hérna haldi að ég sé e-h pía frá Hollywood. Það vilja fáránlega margir fá mynd af sér með mér. Og þau eru ekkert að fara varlega í hlutina. Þau bara taka utan um mig og leiða mig og ég veit ekki hvað til að fá rétta mynda mómentið. Að skella hendinni utan um mittið svo að öxlin á mér lendir í sveittum handakrika einhvers dúdda er ekkert óþægilegt... nei, nei. Sumir vilja líka hafa Einar inn á myndinni en ég er þó öllu vinsælli. Einari hefur samt verið boðið 2x statista hlutverk úti á götu en ekki mér svo að hann er ekkert með neina komplexa yfir þessu.
• Næturrútur eru ekkert mál fyrir Möggu hard core ferðalang.
• Og kakkalakkar ekki heldur. Ég sá tvo í morgun og drap þá með annari á meðan ég greiddi hárið með hinni.
• Mumbai er crazy en yndisleg.
• Slumið er það stærsta í Asíu... og það var ótrúlegt að koma þarna (þrjú atriði úr slumdog millioner voru tekin þar). Ég verð eiginlega að blogga sér um þá upplifun síðar.
• Ég er ekki enn búin að stunda yoga, sjá bollywood dans né fara í nudd. En þetta er allt á to do listanum fyrir næstu daga.
• Umferðaröngþveiti hefur öðlast nýja merkingu í mínum huga. Við keyrðum 400 km í gær á 12 tímum sökum umferðar... þetta var rugl! En við áttum sem betur fer bachelor í ipodinum hans Einars sem stytti okkur stundir. Vá hvað rusl sjónvarpsefni getur bjargað geðheilsunni!
• Tíminn er búinn. Þar til næst!